Project Rotterdamsebaan omvat een traject met een tunnelbuis en een verdiepte ligging en is bedoeld om knooppunt Ypenburg met de centrumring van Den Haag met elkaar te verbinden. Dit moet de bereikbaarheid van Den Haag vergroten. Ik ben gevraagd door Cruxin om als Industrieel Ontwerper bij te dragen aan de ophanging van de verlichting van dit project.

Onderstaande galerij geeft een impressie van het eindresultaat:

Bij het ontwerp van de armatuurbeugel is veelvuldig rekening gehouden met de “gebruiker”: de monteurs die de beugel moeten ophangen en onderhouden. Zo is er gekozen om een minimaal aantal bout-moer verbindingen te gebruiken zodat de beugels sneller bevestigd kunnen worden. De armatuurbeugel is zeer eenvoudig te assembleren. Vanwege wisselende omstandigheden in de tunnel is de beugel in hoek verstelbaar zodat de armaturen altijd waterpas kunnen worden opgehangen.

Gaten in de zijkant zorgen ervoor dat de beugel minder zijwaartse druk ervaart van langsrijdend verkeer. Ook met de voedingskabels aan de armaturen is rekening gehouden: die kunnen worden weggewerkt met tie-wraps of andere bevestigingsmaterialen aan de gaatjes in de zijkanten van de beugel.

Iteratieslagen

Het eindontwerp is tot stand gekomen na meerdere iteratieslagen. In sommige gevallen ging het om incrementele wijzigingen. In sommige gevallen moesten er radicale veranderingen worden doorgevoerd. Onderstaande galerij geeft een impressie van de verschillende concepten en iteratieslagen in het ontwerpproces.

Berekeningen en simulaties

Binnen het ontwerpproces werd het ontwerp continu getoetst aan de levensduur- en prestatie eisen. Hierbij zijn onder andere sterkteberekeningen, vermoeiingsberekeningen en stuikberekeningen uitgevoerd. Een onmisbare methode is de EEM (Eindige Elementen Methode) waarmee het model na een kleine wijziging opnieuw doorgerekend kan worden. Onderstaande afbeelding geeft een simulatie van de doorbuiging van de armatuurbeugel weer bij zijwind: